Gęstość drewna (ciężar właściwy) jest to stosunek masy do objętości drewna wyrażony w g/cm3 lub kg/m3.
Odrębnym pojęciem jest gęstość substancji drzewnej to jest błon komórkowych po wyeliminowaniu wody i przestrzeni wodnych. Wynosi ona około 1,54 g/cm3, a dla uproszczenia przyjmuje się 1,50 g/cm3.
Gęstość drewna zależy od wielu czynników jak gatunek i budowa drewna, wilgotność, miejsce na przekroju i długości strzały, warunków siedliskowych i wzrostu drzewa. Najbardziej istotny wpływ na gęstość drewna ma wilgotność drewna, w związku z czym wyróżnia się:
Gęstość drewna absolutnie suchego jest najbardziej wiarygodną wielkością przy porównywaniu właściwości poszczególnych gatunków, dającą niezmienny, pozbawiony wpływu wilgotności poziom odniesienia. W praktyce leśnej konieczna jest znajomość gęstości poszczególnych gatunków w stanie bezpośrednio po ścince, głównie ze względu na zagadnienia załadowczo transportowe. Najwyższą gęstość wykazuje drewno w części odziomkowej, w miarę posuwania się ku wierzchołkowi obniża się (większy udział drewna bielastego), a następnie wzrasta z uwagi na większą ilość zdrowych sęków o wyższej gęstości występujących u nasady korony.
W drzewach o normalnej słoistości gęstość rośnie w miarę posuwania się od rdzenia ku obwodowi, gdyż na obwodzie rozmieszczone są słoje o najmniejszej szerokości. W praktyce rozpowszechnione jest stwierdzenie że słoistość jest uważana za wskaźnik gęstości. W przypadku drzew iglastych, o większej gęstości uważane jest drewno wąskosłoiste, w drzewach liściastych drewno szerokosłoiste.
Klasyfikacja drewna na podstawie gęstości w stanie powietrznosuchym wg F. Krzysika przedstawia się następująco:
Dość odmiennie przedstawia się klasyfikacja poszczególnych gatunków według gęstości w stanie świeżo ściętym:
Gęstość względna (umowna) jest to stosunek masy drewna w stanie absolutnie suchym do objętości drewna o wilgotności powyżej punktu nasycenia włókien.
Zależność ta mająca zastosowanie przy pomiarze drewna stosowego metodą ATRO, jest wskaźnikiem obliczania wydajności materiałowej w przemyśle celulozowo-papierniczym, gdzie decydujące znaczenie ma nie objętość drewna lecz ilość suchego drewna znajdująca się w jednostce objętości;