Drewno jesiona

Na pierwszym miejscu wśród gatunków pozyskiwanych w małej ilości należy wymienić jesion. Wytwarza on drewno twarde, dość ciężkie, trudno łupliwe, giętkie (zwłaszcza biel). Kurczliwość mała, skłonność do paczenia się i pęknięć desorpcyjnych niewielka. Trudno zapalne. Na ogół łatwe w obróbce skrawaniem i gięciem. Łatwość obróbki w dużej mierze zależy od szerokości słojów i związanego z tym udziału drewna późnego.

Drewno wąskosłoiste (miękkie) zawiera mniej drewna późnego - nadaje się do produkcji wyrobów stolarskich. Drewno szerokosłoiste (twarde) ma zastosowanie konstrukcyjne. Jesion leśny jest zazwyczaj wąskosłoisty, jesion parkowy, ogrodowy i polny - szerokosłoisty.

Jesion leśny, szczególnie puszczański, oprócz słoistości, charakteryzuje się również ciemniejszą barwą; dzięki małej twardości i rysunkowi preferowany jest przy przerobie na okleiny. Jesion ogrodowy (polny) ma drewno jasne, elastyczne. Dawniej był ceniony przy produkcji sprzętu sportowego; obecnie z tego drewna wytwarza się sprzęt gorszej jakości.

Obydwa jesiony różnią się zawartością celulozy w drewnie. Jesion leśny, brunatny, zawiera znacznie mniej celulozy niż jesion polny, jasny. Uważa się, że wraz ze wzrostem zawartości celulozy rośnie elastyczność drewna. Drewno jesionowe źle się barwi i źle się nasyca, dobrze daje się polerować i politurować. Nadaje się do snycerstwa. Jest odporne na działanie kwasów. Trwałość naturalna jest dość mała.

Budowa anatomiczna drewna jesionowego jest charakterystyczna: posiada ono wielkie naczynia, rozrzucone wśród warstwy drewna wczesnego; naczynia te są bardzo liczne i pozwalają, mimo braku innych cech, odróżnić wyraźnie pojedyncze słoje roczne i stanowią główny czynnik rozpoznawczy. Promienie drzewne są niewyraźne; rdzeń jest duży i ciemniejszy od twardzieli. Biel jest szeroki, barwą mało różniący się od drewna twardzieli.

Drewno jesionowe nie nadaje się do celów budowlanych z powodu małej swej trwałości. Cenne walory czynią go pierwszorzędnym materiałem stolarskim z powodu zabarwienia i łatwości obrabiania. Bardzo cenionym surowcem jest ono do wyrobu oklein. Z tarcicy jesionowej wytwarza się wiele „przedmiotów użytku domowego oraz uchwytów do narzędzi.

Drewno jesionowe jest również bardzo dobrym materiałem opałowym, pod tym względem postawić go można prawie na równi z drewnem grabowym: ma no jednak w odróżnieniu od grabiny tę zaletę, że jakkolwiek jest trudno łupliwe, można go jednak przełupywać łatwiej niż grabinę.

Liście i młode pędy jesionów stanowią bardzo dobrą paszę dla bydła i zwierzyny leśnej.

d/drewno-jesiona.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)