Gleby kulturoziemne należą do gleb przekształconych pod wpływem intensywnej gospodarki rolnej i leśnej. W glebach takich zmianom uległy zarówno budowa poziomowa, jak i ich właściwości fizyczne, chemiczne, fizykochemiczne i biologiczne. Zmiany te są wprowadzane świadomie, w celu polepszenia wybranych właściwości gleb.
Długotrwała racjonalna uprawa mechaniczna, wapnowanie, intensywne nawożenie organiczne i mineralne przekształca profil glebowy tak dalece, że pierwotne poziomy lub warstwy, szczególnie powierzchniowe, ulegają całkowitemu przekształceniu.
Poziom próchniczny tych gleb w ogrodach ma miąższość do 60 cm, jest bogaty w próchnicę typu mull, zasobny w składniki odżywcze, wysycony kationami zasadowymi, co w poszczególnych przypadkach odpowiada kryteriom diagnostycznych poziomów anthropedogenic: hortic, hydragric, irragric, plaggic i terric.
Gleby kulturoziemne uzyskują nowe właściwości biofizyko-chemiczne, wyjątkowo korzystne z punktu widzenia żyzności i możliwości produkcyjnych, których nie mają w związku z układem czynników naturalnych otaczającego środowiska.
W typie gleb kulturoziemnych wyróżnia się następujące podtypy: rigosole, hortisole, kulturoziemy leśne, kulturoziemy pobagienne.