Układ spichrzowy w drewnie wtórnym składa się głównie z miękiszu drzewnego i miękiszu promieni drzewnych.

Komórki tego układu są żywe, cienkościenne, rozmaicie rozmieszczone wśród innych tkanek. Na zimę gromadzą się w nich różne materiały zapasowe (skrobia, tłuszcze), które na wiosnę pod wpływem enzymów ulegają uruchomieniu i zostają odprowadzone do rozwijających się pąków.

Na szczególną uwagę zasługują w tym układzie promienie drzewne. Na przekroju poprzecznym drzewa występują one w postaci cienkich listewek, które biegną promieniście od łyka ku rdzeniowi i są przedłużeniem odpowiednich promieni łyka. W ich skład wchodzą komórki miękiszowe wydłużone w kierunku rdzenia lub także osiowo. W miarę przyrastania nowych warstw drewna promień raz wytworzony przedłuża się (przez powstawanie nowych komórek z komórki inicjalnej w kambium).

Promienie drzewne charakteryzują się określoną długością, wysokością i szerokością. Długość to odległość od miejsca inicjacji promienia do kambium, mierzona liczbą komórek (lub w mm), wysokość — odległość pomiędzy brzeżnymi komórkami promienia w kierunku osiowym, szerokość — liczba rzędów, tj. liczba komórek (lub mm) w najszerszym miejscu promienia w płaszczyźnie poprzecznej.

Parametry te można przeanalizować na trzech przekrojach.

Na przekroju poprzecznym i podłużnym promieniowym możemy zaobserwować długość promienia, a w przypadku ich środkowego rozcięcia również szerokość (na przekroju poprzecznym) i wysokość (na przekroju promieniowym). Na przekroju stycznym najlepiej możemy ocenić wysokość i szerokość promieni oraz ich zagęszczenie (liczbę promieni na jednostkę powierzchni stycznej drewna lub kambium).

Według stopnia zróżnicowania komórek w promieniu drzewnym możemy rozróżnić promienie jednorodne (homogeniczne), składające się z jednego typu komórek, i promienie niejednorodne (heterogeniczne), składające się z komórek dwóch typów: cewek i miękiszu u drzew iglastych, lub komórek promieniowo wydłużonych (leżących) i osiowo wydłużonych (stojących) u liściastych.

Główną funkcją promieni drzewnych w pniach jest przewodzenie w kierunku promieniowym asymilatów i wody, a poza tym magazynowanie części asymilatów. Mogą one przewodzić substancje w kierunku promieniowym, ponieważ wnikają zarówno do drewna, jak i do łyka. Przestwory międzykomórkowe promieni drzewnych kontaktują się z systemem międzykomórkowym kory pnia, co umożliwia żywym komórkom w drewnie wymianę gazów z atmosferą.