Rębnia zupełna (I)

Rębnia zupełna (I) - zalecana dla gatunków światłożądnych - odznacza się jednorazowym usunięciem całego drzewostanu z określonej powierzchni z ewentualnym pozostawieniem nasienników, przestojów lub biogrup drzewostanu rębnego. Na otwartej powierzchni zrębowej w wyniku przeważnie sztucznego odnowienia gatunków światłożądnych powstają przestrzennie rozgraniczone uprawy równowiekowe.

Stosowanie zrębów zupełnych ogranicza się w szczególności do następujących przypadków:

drzewostanów na siedliskach borowych o glebach suchych i słabo świeżych, gdzie uzyskanie odnowienia naturalnego jest bardzo utrudnione,
drzewostanów na siedliskach silnie zachwaszczonych (np. wrzos, trzcinnik) przewidzianych do odnowienia gatunkami światłożądnymi,
drzewostanów gatunków introdukowanych: sosny Banksa, sosny smołowej, modrzewia japońskiego, dębu czerwonego i jedlicy sinej,
drzewostanów, których natychmiastowe wycięcie podyktowane jest względami sanitarnymi,
drzewostanów, w których są lub będą zakładane bloki upraw pochodnych, składające się z gatunków światłożądnych,
innych drzewostanów, w których uzyskanie odnowienia naturalnego jest utrudnione ze względu na zwarty podszyt złożony z gatunków o dużej sile odroślowej (czeremcha amerykańska, robinia akacjowa, klon jesionolistny), stan pokrywy glebowej, degradację gleby itp.

W celu zapewnienia najkorzystniejszych warunków odnowieniowych, zabezpieczenia drzewostanów przed działaniem wiatrów wywalających oraz utrzymania ładu przestrzennego ustala się następujące zasady prowadzenia rębni zupełnej (Ia - c):

kierunek posuwania się ze zrębami powinien być przeciwny do panujących wiatrów,
inne kierunki mogą być zastosowane tylko w wypadkach uzasadnionych w planie urządzenia lasu (usuwanie resztek drzewostanu, sytuacje poklęskowe, względy krajobrazowe itp.).

W rębni zupełnej dopuszcza się jeden wrąb zależnie od wielkości użytkowanego drzewostanu i przyjętej szerokości zrębu. Zakładanie wrębów w warunkach płytkiego zakorzenienia drzew lub w położeniach o szczególnym nasileniu wiatrów wywalających jest niedopuszczalne. Odległość między wrębami, liczona od ostatniego zrębu bieżącego dziesięciolecia, powinna się równać w zasadzie podwójnej szerokości zrębów przyjętej dla danych warunków. Wyjątkowo, w razie niewątpliwie uzasadnionej konieczności przyspieszenia przebudowy drzewostanu, dopuszcza się zakładanie dwóch wrębów.

Nawrót cięć przyjmuje się następujący:

w rębniach Ia i Ib - co najmniej 4 lata;
w rębni Ic - zakładanie kolejnych zrębów uzależnia się od stanu odnowienia na poprzednim zrębie; zaleca się dążyć do utrzymania 4- do 5-letniego nawrotu cięć.

Zakładanie nowego zrębu w razie, gdy na bezpośrednio przyległej powierzchni uprawa ma cechy nieudanej - jest niedopuszczalne.

Przy rębni zupełnej stosuje się w zasadzie odnowienie sztuczne sadzeniem lub siewem, z zaleceniem wykorzystywania obsiewu bocznego.

Nie stosuje się zrębów zupełnych zlokalizowanych bezpośrednio przy ciekach i zbiornikach wodnych (źródła i źródliska, rzeki, jeziora, stałe oczka wodne, bagna, torfowiska, mszary, trzęsawiska), a także miejscach kultu religijnego i inne, w otulinach rezerwatów i parków narodowych oraz w oddziałach bezpośrednio do nich przylegających. W takich sytuacjach odnowienie lasu musi być prowadzone przy zastosowaniu rębni złożonych minimum w pasie drzewostanu o szerokości 30-40 m przyległym bezpośrednio do chronionych obiektów - z jednoczesnym kształtowaniem ekotonów.

Przy stosowaniu rębni zupełnej zaleca się zatokowy lub schodkowy przebieg linii zrębowej, co korzystnie modyfikuje warunki mikroklimatu (światło, temperatura, wilgoć) i sprzyja gatunkom domieszkowym. Należy jednak brać pod uwagę wzrost zagrożenia drzew obrzeżnych od wiatru.