Dąb czerwony

Quercus rubra L. (Q. borealis MICHX.) — dąb czerwony (d. północny)

Drzewo wysokości do 25 m, o szerokiej koronie; kora (w przeciwieństwie do kory naszych gatunków) przez wiele lat gładka, szara, cienka, w starszym wieku spękana, o płytkich bruzdach. Gałązki nagie, błyszczące, ciemnoczerwone lub oliwkowobrązowe. Pąki nagie lub tylko na szczycie owłosione.

Liście długości 12—20 cm, bardzo zmienne, z 7—11 ostro zakończonymi, ościstozębatymi klapami. Klapy wcięte nie głębiej niż do 1/2 odległości od nerwu głównego. Górna strona liści zielona, dolna szarawo- lub żółtawozielona, z kępkami rdzawych włosków w kątach nerwów. W jesieni przebarwiają się na czerwono.

Kwitnie w końcu maja, po rozwinięciu się liści. Zaczyna owocować jako kilkuletnie drzewko. Owoce ma na krótkich szypułkach; żołędzie do 2,5 cm długości; miseczki sięgają najwyżej do 1/3 wysokości żołędzi. Dojrzewają w drugim roku, w końcu września lub na początku października.

Dąb czerwony pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem dębu, o wielkim zasięgu geograficznym. Odznacza się on wieloma zaletami: rośnie szybciej od naszych krajowych gatunków, znosi ocienienie boczne, jest odporny na mrozy i mniej wymagający w stosunku do gleby; może być sadzony nawet na glebach suchych, piaszczystych i ubogich, odporny na zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego.

Stosunkowo często jest wprowadzany do lasu, używany przede wszystkim do zalesiania oraz do uzupełnień i poprawek w uprawach sosnowych, a także jako domieszka do drzewostanów sosnowych na ubogich siedliskach. Drewno ma jednak mniej wartościowe od naszych rodzimych gatunków dębów — twarde, trudne w suszeniu, niezbyt trwałe.

Jest to najczęściej u nas spotykany obcy gatunek dębu, popularny również jako drzewo parkowe. Sadzony pojedynczo na otwartej przestrzeni, rozwija potężną, szeroką koronę. W jesieni liście przybierają zwykle zabarwienie o pełnej gamie kolorów od żółtego do ciemnoczerwonego.

d/dab-czerwony.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)