Zapas drzewostanów jest podstawo­wym elementem taksacyjnym wykorzy­stywanym w organizacji gospodarstwa leśnego. Służy on między innymi do ustalenia rozmiaru pozyskania użytków drzewnych oraz opracowania szczegóło­wego planu cięć na najbliższy okres gospodarczy.

W zależności od wymaganej dokład­ności oznaczania zapasu drzewostanów różny jest nakład pracy i kosztów przy pomiarze tego elementu. Do wymogów dokładności muszą być dostosowane od­powiednie metody oznaczania zapasu. Stopień dokładności zależy od roli, jaką miąższość konkretnego drzewostanu od­grywa w regulacji ładu czasowego. Naj­bardziej dokładnie należy określić zapas drzewostanów rębnych i przeszłorębnych, a spośród drzewostanów negatyw­nych, tych które zostaną objęte użytko­waniem rębnym w najbliższym okresie gospodarczym. Wielkość zapasu tych drzewostanów służy bezpośrednio do ustalania etatu użytkowania i jest podsta­wą do sporządzania planu cięć. Dla drze­wostanów średnich i młodszych klas wieku można przyjąć mniejszą dokładność. Z takiego założenia wynika wybór najod­powiedniejszych metod.