Drzewostan po okresie młodocianym, obejmującym lata uprawy i młodnika, przechodzi w dalszym stadium swego rozwoju - okres dojrzewania, a w końcu - okres dojrzałości. Zabiegi pielęgnacyjne prowadzone w okresie dojrzewania drzewostanu nazywa się trzebieżami wczesnymi. Jest to okres wzmożonego, najintensywniejszego rozwoju drzew w tym maksymalnego nasilenia procesu wydzielania się drzew. W jednogatunkowych drzewostanach sosnowych na siedlisku boru świeżego okres ten przypada w wieku od 20 do 40 lat.
Celem trzebieży wczesnych jest doprowadzenie drzewostanu dojrzewającego do etapu, jakim jest początek okresu drzewostanu dojrzałego. Drzewostan powinien wówczas osiągnąć pożądany skład gatunkowy zgodny z celem hodowlanym produkcji, cechować się wysoką jakością i pełnym zadrzewieniem.
Trzebieże wczesne spełniają następujące zadania:
Zasadniczy zabieg w trzebieżach wczesnych przeprowadza się w górnej warstwie drzewostanu. Wyjątkiem są drzewostany będące pod wpływem emisji przemysłowych (II i III strefa uszkodzeń), o zakłóconych stosunkach wodnych, opanowane przez grzyby lub owady oraz źle produkujące w których zabieg przeprowadza się w dolnej warstwie i nie wyznacza się drzew dorodnych.
W drzewostanach sosnowych, świerkowych i modrzewiowych, które weszły w okres drzewostanu dojrzewającego, a w których w okresie młodnika nie były wykonywane czyszczenia późne, pierwsza trzebież powinna być wykonywana ostrożnie, głównie w drzewostanie podrzędnym.
W trzebieżach wczesnych wykonuje się następujące czynności: