Rębnia przerębowa (ciągła) (V) polega na prowadzeniu w sposób ciągły cięcia przerębowego na całej powierzchni drzewostanu (powierzchni kontrolnej). Proces odnowienia naturalnego odbywa się nieprzerwanie, a naloty i podrosty korzystają trwale z osłony drzewostanu. Drzewostan zagospodarowany rębnią przerębowa powinien cechować się równomiernym rozmieszczeniem zapasu na całej powierzchni, zwarciem pionowym lub schodkowym oraz maksymalnym wypełnieniem przestrzeni koronami drzew w różnym wieku.
Rębnię przerębową zaleca się stosować przede wszystkim w litych drzewostanach jodłowych, a ponadto w drzewostanach mieszanych gatunków cienioznośnych o budowie wielopiętrowej (złożonych z jodły, buka i świerka) z dużą przewagą jodły. Rębnię tę można stosować również w drzewostanach świerkowych w strefie górnej granicy lasu (na siedliskach boru wysokogórskiego) gdzie powinna ona tworzyć grupową strukturę drzewostanu (roty górskie).
Przy prowadzeniu rębni przerębowej należy kierować się następującymi zasadami:
cięcia przerębowe przeprowadza się w całym drzewostanie jednocześnie co 5-10 lat (przyjęty okres nosi nazwę obiegu cięć)
każde cięcie łączy w jeden zabieg hodowlany użytkowanie,
pielęgnowanie i odnowienie lasu, pozostawiając drzewostan trwale w zwarciu pionowym. W szczególności cięcia przerębowe spełniają następujące zadania:
użytkowanie drzew dojrzałych do wyrębu,
prowadzenie selekcji pozytywnej z usuwaniem
drzew zbędnych lub szkodliwych dla otoczenia,
zapewnienie trwałej struktury przerębowej przez tworzenie warunków wzrostu dla nalotów i podrostów o różnym wieku, co prowadzi do maksymalnego wypełnienia biomasą przestrzeni nad
glebą.
inicjowanie odnowienia naturalnego przez stwarzanie coraz to nowych ośrodków oświetlenia dna lasu;
nie powiększa się powstałych grup i kęp odnowienia, prowadząc w nich jedynie zabiegi pielęgnacyjne; drzewa do usunięcia wyznacza się pojedynczo, przy czym zaleca się ustalanie etatu miąższościowego metodą kontrolną (pomiarów okresowych zapasu i przyrostu) w wysokości nieprzekraczającej bieżącego przyrostu miąższości grubizny, z pobieraniem etatu w 1-2 cięciach w 10-leciu; drzewa do wycięcia wyznacza się w okresie wegetacyjnym, a ścinkę i zrywkę wykonuje w okresie zimowym, w czasie zalegania grubej pokrywy śnieżnej;
obieg cięć zależy w tej rębni głównie od siedliska,
składu gatunkowego i wielkości drzewostanu oraz od stanu i gęstości sieci dróg wywozowych.
Źródło: Zasady hodowli lasu