Rębnia

Rębnia określa zespół zasad i czynności z zakresu użytkowania lasu, mających na celu stworzenie najkorzystniejszych warunków dla odnowienia właściwych gatunków drzew i uzyskania pożądanej budowy drzewostanu.

Przez „rębnię” rozumie się sposób prowadzenia cięć w użytkowaniu rębnym drzewostanu, połączony zazwyczaj ze swoistymi sposobami odnowienia i pielęgnowania. Rębnia modyfikuje czynniki siedliskowe w drzewostanie, wpływa w pierwszym rzędzie na jego piętrowość oraz zapewnia pożądany skład gatunkowy, formę zmieszania i strukturę wiekową przyszłego drzewostanu. Rębnie uściślają postępowanie gospodarcze, nadają kierunek odnowieniu i przyszłej strukturze drzewostanów oraz wpływają pośrednio na wydajność siedliska, stwarzając prawidłowe podstawy do zwiększenia wydajności lasu. Rębnia to świadome powiązanie działań, które mają na celu nie tylko wyrąb drzew dokonywany dla pozyskania drewna, ale również muszą zagwarantować powstanie odpowiednich warunków wzrastania i rozwoju drzew poddawanym tym działaniom drzewostanie.

Przy stosowaniu rębni chodzi o stworzenie optymalnych warunków dla:

  • powstania z samosiewu, siewu lub sadzenia młodego pokolenia lasu składającego się z odpowiednich dla danego siedliska gatunków drzew;
  • wzrostu i rozwoju nowego pokolenia lasu, zgodnie z wymaganiami ekologicznymi poszczególnych, tworzących go gatunków drzew i w kolejnych ich fazach rozwojowych;
  • uzyskania pożądanej, odpowiednio skomplikowanej poziomo i pionowo budowy drzewostanu.

Decyzja o wyborze rębni powinna uwzględniać aktualny stan drzewostanu a jednocześnie zapewniać możliwość zrealizowania zaplanowanego, gospodarczego typu drzewostanu, właściwego dla danych warunków siedliskowych.

W każdej rębni można wyróżnić charakteryzujące ją właściwości, które dotyczą:

r/rebnia.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)