Drewno wielkowymiarowe (W)

Drewno wielkowymiarowe wyrabiane jest w pojedynczych sztukach o minimalnej średnicy w górnym końcu (dg) bez kory 14 cm.

Dzieli się ono na trzy kategorie długości:

• dłużyce - od 6,1 m wzwyż,
• kłody - od 2,7 do 6,0 m,
• wyrzynki - od 0,5 do 2,6 m,

i trzy klasy wymiarowe:

• 1 - do 24 cm bez kory,
• 2 - 25-34 cm bez kory,
• 3 - 35 cm bez kory i wyżej.

Drewno wielkowymiarowe iglaste zgodnie z normą wyrabia się od 2,7 m wzwyż czyli w dłużycach i kłodach, liściaste zaś od 2,5 m. Dla drewna wielkowymiarowego stosowane są dwie oddzielne normy; na drewno iglaste i liściaste, z podziałem na cztery klasy jakości A, B, C i D.

Klasy te uszeregowują surowiec według obniżającej się wartości użytkowej drewna. Podstawowymi wadami, które brane są pod uwagę podczas klasyfikacji surowca drzewnego są sęki otwarte i zarośnięte, krzywizny, zgnilizny, chodniki owadzie, martwice, pęknięcia, skręt włókien, zabarwienia (sinizna, brunatnica, fałszywa twardziel) i obecność ciał obcych.

W normie na drewno wielkowymiarowe iglaste zastosowano klasyfikację dłużycową, gdzie o przydziale do klasy całej dłużycy decyduje jakość czterometrowego odziomka (dolnego końca) oraz średnica znamionowa (1 metr od dolnego końca, w korze).

Na drewno wielkowymiarowe liściaste obowiązuje norma kłodowa; jedna dłużyca może być zaliczona do kilku klas jakości.

Dla sortymentów specjalnych (WA1, WB1 i WC1) ustalane są pomiędzy sprzedającym a kupującym dodatkowe warunki techniczne, nie objęte normami.

Źródło: Praca zbiorowa „Poradnik użytkowania lasu” Warszawa 2000