Może on być szkodliwy dla drzew w różny sposób. Z jednej strony może sprzyjać rozwojowi delikatnych soczystych tkanek stających się łatwiej łupem ataku grzybów chorobotwórczych i skrajnych temperatur, z drugiej zaś przez odcięcie dopływu tlenu niweczyć określone części roślin (szczególnie korzenie znajdujące się w glebie nasyconej nadmierną ilością wody), powodując ich uduszenie bądź zamartwicę.

Poważne następstwa tego rodzaju wiążą się z powodziami i okresowymi zalewami rzecznymi, przy czym szkodliwość tych zjawisk zależy w znacznym stopniu od gatunkowych właściwości drzew leśnych oraz od charakteru wód powodziowych i zalewowych (mniej szkodliwe są płynące niż stagnujące), a także od pory roku i długości pozostawania tych wód na danym obszarze.

Źródło: Karol Mańka „Fitopatologia leśna” PWRiL Warszawa 1998