Są to gleby powstające w obniżeniach i w dolnej części przyległych do nich stoków. Występują w terenach pofalowanych.

Powstały z ziemistych deluwiów osadzanych u podnóży stoków zmywanych przez wody powierzchniowe. Miąższość deluwiów osadzonych na podłożu mineralnym lub organicznym wynosi ponad 30 cm. Wykazują wyraźne warstwowanie w profilu. Są to najczęściej gleby lekko kwaśne, obojętne i zasadowe, o zróżnicowanym uziarnieniu i na ogół bezszkieletowe lub słabo szkieletowe.

Biogeochemiczne właściwości gleb deluwialnych kwalifikują je do odmian eutroficznych i hipertroficznych.

Są to najżyźniejsze siedliska lasu wilgotnego i lasu wyżynnego.

Potencjalne zbiorowiska roślinne na tak żyznych glebach to łęgi wiązowo-jesionowe (Ficario - Ulmetum) i grądy niskie (Tilio lub Galio - Carpinetum).