Układ (tekstura) gleby odzwierciedla sposób ułożenia względem siebie poszczególnych części elementarnych (ziarn) i agregatów oraz charakter porowatości, który powstaje w tych warunkach.
luźny - charakterystyczny dla piasków luźnych, żwirów, a także zmurszałych utworów organicznych,
pulchny - właściwy dla poziomów próchniczych gleb dobrze uprawionych, o strukturze gruzełkowatej i składzie mechanicznym pyłu, spotykany również w poziomach murszowych; pulchny układ stwarza optymalne warunki powietrzno-wilgotnościowe dla wzrostu roślin, charakteryzuje najlepsze, sprawne siedliska leśne,
zwięzły - typowy dla poziomów próchnicznych gleb wytworzonych z glin średnich, utworów pyłowo-ilastych, rędzin, mad średnich i ciężkich; układ zwięzły charakteryzuje zasobne siedliska leśne; sprawność siedlisk o glebie zwięzłej jest najczęściej średnio dobra, niekiedy nawet słaba,
zbity - charakteryzuje gleby gliniaste ciężkie, szczególnie poziomy iluwialne tych gleb przesycone związkami żelaza; układ ten charakteryzuje na ogół gleby mało sprawne.