Rędziny

Rędziny powstają ze skał węglanowych: wapienie o różnej genezie i właściwościach, margiel i dolomit, marmur, gips. Okruchy skał są obecne w profilu często już od powierzchni, a w głębszych warstwach dominują ilościowo.

Rędziny posiadają w różnym stopniu wykształcony poziom próchniczny A. Pod tym poziomem wzrasta udział szkieletu i stopniowo poziomy przechodzą w skalę macierzystą.

Poziomu diagnostycznego dla rędzin nie zdefiniowano, gdyż w klasyfikacji WRB nie stanowią one odrębnej jednostki głównej. Atlas gleb leśnych Polski próbował popularyzować termin rędzic. Ten typ gleby w Polsce ma długą tradycję i występuje potrzeba dopracowania kryteriów dla jego poziomu diagnostycznego.

Gleby te są obojętne i zasadowe. Jedynie odmiany mieszane rędzin w powierzchniowym nadkładzie genetycznie obcym dla skał wapiennych mogą być kwaśne. Miąższość obcego nadkładu nie może przekraczać 40 cm.

Zwietrzelina wapieni to gliny lekkie, średnie i ciężkie w różnym stopniu szkieletowe. Wysycenie kompleksu sorpcyjnego zasadami (V%) jest bliskie lub równe 100.

Rędziny zaliczane są do odmian eutroficznych i hipertroficznych, co w klasyfikacji siedliskowej odpowiada lasom, w odmianach wyżynnych lub górskich. Potencjalne zbiorowiska roślinne rędzin to kserotermiczne zbiorowisko leśno - zaroślowe, ciepłolubna buczyna storczykowa (Carici - Fagetum), forma wyżynna grądu subkontynentalnego (Tilio - carpinetum typicum), żyzna buczyna karpacka (Dentario glandulosae - Fagetum) i żyzna buczyna sudecka (Dentario enneaphyllidis - Fagetum).

r/redziny.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)