Mady rzeczne

Są to gleby położone we współczesnej zalewowej dolinie rzeki lub potoku. Mady rzeczne powstały z aluwiów rzecznych ziemistych i szkieletowych, a żwir i kamienie są wyraźnie obtoczone. Szkieletowość mad jest ściśle związana z charakterem i biegiem rzeki. Wraz ze spadkiem prędkości płynących w rzece wód spada również udział frakcji szkieletowych w aluwiach. Najbardziej szkieletowe są mady górskie.

W morfologii mad zaznacza się wyraźne warstwowanie profili, powodowane nanoszeniem kolejnych warstw aluwiów przez płynące wody. Akumulacja kolejnych warstw może być przerwana przez zerwanie i przeniesienie w inne miejsce zgromadzonych aluwiów. Jest to odmładzanie koryta rzeki i gleb budujących takie tereny. Stabilizacja koryta rzeki sprzyja wytwarzaniu się poziomów próchnicznych i sukcesji roślin.

Mady rzeczne inicjalne występują w terenach bezpośrednio przyległych do rzek i potoków i narażonych na niszcząco-budującą działalność wód płynących. Mady rzeczne brunatne występują w najbardziej stabilnej części doliny zbudowanej z aluwiów.

Wyróżniono następujące podtypy mad: inicjalne, właściwe, próchniczne i brunatne. Mady są najczęściej obojętne lub zasadowe, zasobne w składniki pokarmowe.

Właściwości biogeochemiczne mad rzecznych pozwalają wyróżnić odmiany hipertroficzne, eutroficzne i mezotroficzne.

Są to siedliska leśne lasów łęgowych i lasów łęgowych górskich.

Większość mad rzecznych stanowi potencjalne zbiorowiska łęgów topolowo-wierzbowych (Salici - Populetum) i nadrzecznej olszyny górskiej (Alnetum incanae). Niekiedy jednak w bardziej ustabilizowanej części koryta rzeki tworzą warunki dla bardzo cennych i wamagających gatunków drzewiastych, jak pogórski łęg jesionowy (Carici remotae - Fraxinetum) i łęg wiązowo-jesionowy (Ficario - Ulmetum typicum).

m/mady-rzeczne.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)