Bór wysokogórski - BWG

Siedlisko zajmujące najwyżej położone, przyszczytowe i przygrzbietowe partie regla górnego (w Sudetach poczynając od 900 m n.p.m., a w Karpatach powyżej 1150 m n.p.m., aż do granicy lasu) z płytkimi glebami typu inicjalnego lub bielicowymi, wytworzonymi ze zwietrzeliny skał osadowych (piaskowców i łupków) oraz kwaśnych skał magmowych (pochodzenia wulkanicznego).

Runo krzewinkowo-trawiasto-mszyste z niewielkim udziałem roślin zielnych i paproci.

Gatunki runa typowe:

• Anthyrium alpestre – wietlica alpejska,
• Polytrichum attenuatum – płonnik strojny,
• Streptopus amplexifolius – liczydło górskie,
• Homogyne alpina – podbiałek alpejski,
• Deschampsia flexuosa – śmiałek pogięty,
• Vaccinium myrtillus – borówka czarna,
• Calamagrostis villosa – trzcinnik owłosiony,
• Galium anisophyllum – przytulia nierównolistna (w krainie VII),
• Dicranum scoparium – widłoząb mietlisty (w krainie VII),
• Veratrium Lobelianum – ciemiężyca zielona (w krainie VIII),
• Luzula silvatica – kosmatka olbrzymia (w krainie VIII).

Drzewostan:

Gatunki główne: świerk IV-V bonitacji.

Gatunki domieszkowe: jarząb (w krainie VIII).

Gatunki podszytowe: jarząb, porzeczka alpejska.

Drzewostan, w partiach położonych blisko granicy lasu, zazwyczaj karłowaciejący, o słabym zwarciu. Siedliska tego typu powinny podlegać ochronie, aby zachować granice lasu.

1. Bór wysokogórski świeży BWGśw
2. Bór wysokogórski wilgotny BWGw
3. Bór wysokogórski bagienny BWGb