Struktura gleby

Strukturą gleby nazywa się jej zdolność do zgruźlania się i rozpadania na oddzielne agregaty.

Wyróżnia się trzy zasadnicze typy struktury:

• bezagregatową,
• agregatową,
• włóknistą.

Strukturą bezagregatową charakteryzują się gleby gruboziarniste (żwiry, piaski), niektóre gleby ciężkie (np. wytworzone z iłów).

Odmianami struktury agregatowej jest struktura gruzełkowata i koprolitowa. Struktury te stwarzają najkorzystniejsze warunki fizyczne w glebie dla rozwoju większości roślin (także leśnych). Struktura gruzełkowata lub koprolitowa zapewnia łatwość penetracji korzeni oraz dobre warunki przewietrzania gleby nawet przy dużym nasyceniu gleby wodą.

Czynnikami, które przyczyniają się do powstawania i utrwalania gruzełków są:

• występujące na przemian nawilżanie i wysychanie,
• zamarzanie i rozmarzanie,
• fizyczne oddziaływanie rozwijających się korzeni roślin,
• działalność organizmów glebowych, w tym także mikroorganizmów (wydzielane przez nie substancje śluzowe),
• elektrochemiczne właściwości próchnicy oraz frakcji ilastej,
• koagulacja substancji koloidalnej w obecności jonów wapnia.

Struktura gruzełkowata jest jedynym rodzajem struktury, który można sztucznie tworzyć przez odpowiednie zabiegi agrotechniczne.