Rak odziomka dębu czerwonego

Sprawca choroby: Pezicula cinnamomea – Ascomycota, Ascomycetes, Helotiales; Stereum rugosum – Basidiomycota, Basidiomycetes, Russulales

Choroba atakuje dęby czerwone w wieku od 25 lat do średnich klas wieku. Uwidacznia się na części odziomkowej, rzadziej na wysokości 2 – 3 m.

Powoduje przedwczesne zamieranie drzew i obniżenie wartości technicznej drewna.

Duże znaczenie gospodarcze ma w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym, jak również w miejscach gdzie wahają się poziomy wody gruntowej. Zrezygnowano całkowicie z sadzenia dębu czerwonego na Górnym Śląsku.

Do objawów właściwych należą nekroza komórek miękiszowych, rozszerza się ona ku górze, powstają językowate rany - wykrusza się kora. Rana rok rocznie rozszerza się obejmując cały pień. Łatwość złamań pnia, jasne drobne rzadkie liście, gałęzie zamierają.

Pojawienie się miseczek patogena Pezicula cinnamome. U Stereum rugosum występują owocniki podstawkowe z zarodnikami podstawkowymi, przyrośnięte do drzewa cienkie płaty jak kartka papieru.

Pezicula cinnamome pasożyt względny, Stereum rugosum pasożyt przyranowy, względny.

Pezicula cinnamome pasożyt względny, żyje w żywych tkankach nie powoduje choroby, jednak gdy następuje uszkodzenie kory drzewa, zaczyna działać jako patogen. Stereum rugosum pasożyt przyranowy infekuje przez rany.

Warunki sprzyjające:

• odpływ wody gruntowej i jej wahania.
• pośrednio zanieczyszczenia powietrza, kwaśne deszcze wraz z woda dostają się do gleby i uszkadzają korzenie włośnikowe powodując osłabienie i zwiększając podatność na chorobę.
• tereny zmrozowiskowe
• budowa anatomiczna kory – cienka i gładka, po 25 roku życia pęka, tkanka między pęknięciami jest cienka i mróz ja łatwo uszkadza, co ułatwia zasiedlenie przez grzyba

Zwalczanie jako takie nie istnieje, aby uniknąć choroby należy wystrzegać się miejsc z odpływami wody gruntowej, zmrozowisk i emisji zanieczyszczeń przemysłowych.