Thujopsis dolabrata SIEB. et ZUCC. — żywotnikowiec japoński
W ojczyźnie drzewo wysokości 15 m, w uprawach zwykle niższe i krzaczaste. Gałązki swym wyglądem przypominają gałązki żywotników w powiększeniu, są jednak znacznie szersze, silnie spłaszczone i z bardzo wyraźnymi, ostro odgraniczonymi kredowobiałymi plamkami na dolnej stronie łusek, z górnej strony ciemnozielone, silnie błyszczące.
Szyszki kuliste, długości do 1,5 cm, zdrewniałe, z łuskami zagiętymi na końcach, zawierające 4 lub 5 nasion pod każdą łuską. Nasiona spłaszczone, podługowate, na brzegach z dwoma wąskimi skrzydełkami.
Występuje w górach środkowej Japonii (400—1000 m n.p.m.). Rośnie na glebach wilgotnych w zmieszaniu z innymi gatunkami. Do Europy sprowadzony w 1853 r. U nas uprawiany rzadko, przeważnie na zachodzie kraju, w ostrzejsze zimy przemarza i zrzuca część zbrunatniałych gałązek.