Zaparzenie to patologiczne zmiany powstające w składowanym w ciepłych i wilgotnych warunkach świeżo ściętym drewnie liściastych gatunków beztwardzielowych, wskutek szybkiego wysychania zewnętrznych warstw drewna przy długiej aktywności zamierających komórek miękiszowych. Zaparzenie rozwija się od czoła w postaci małych brunatnych plamek, które powiększając rozmiary zlewają się w jednolitą ciemną plamę przybierając postać klinowatych smug zwężających się w głąb kłody. Długość smug dochodzi do 1 m. Plamy na czołach zaparzonych kłód w miarę postępującego wysychania drewna stopniowo zanikają tak, że często o zaparzeniu dowiadujemy się po przecięciu kłody. Zaparzenie rozwija się również na pobocznicy kłody w miejscach odarcia kory i ma zarys sierpowaty lub pierścieniowy.