Wierzba wawrzynkowa

Salix daphnoides VILL. — wierzba wawrzynkowa

Duży krzew lub drzewko wysokości do 10 m. Gałązki cienkie, żółtawo lub wiśniowobrązowe, pokryte niebieskawym lub sinym nalotem woskowym (oszronione).

Liście długości 5—10 cm, lancetowate, zaostrzone, drobno gruczołkowato piłkowane lub prawie całobrzegie; młode liście owłosione, potem nagie, ciemnozielone i błyszczące na stronie górnej, sine od spodu. Przylistki duże, nerkowate, wcześnie odpadające.

Kotki długości około 3 cm, gęsto, jedwabiście owłosione. Kwitnie w marcu i kwietniu, przed rozwojem liści.

Wierzba wawrzynkowa występuje w Europie i Azji; w Polsce jest rzadko spotykana w stanie dzikim (nad rzekami i potokami), często natomiast jest sadzona w celu utrwalania piasków. Krzew efektowny, szczególnie w zimie, ze względu na oszronione pędy.

w/wierzba-wawrzynkowa.txt · ostatnio zmienione: 2015/01/18 10:39 (edycja zewnętrzna)