Wierzba uszata

Salix aurita L. — wierzba uszata

Krzew wysokości 1—2 m, rzadko do 3 m. Gałązki cienkie, tylko za młodu lekko owłosione, potem nagie, ciemnobrązowe. W korze młodych pędów (2—5-letnich) charakterystyczne zagłębienia.

Liście długości 3—8 cm, odwrotniejajowate, tępe lub krótko zaostrzone i niewyraźnie, falisto ząbkowane. Młode liście obustronnie owłosione, starsze matowozielone i nieznacznie owłosione na stronie górnej, silniej na stronie dolnej; powierzchnia liści pomarszczona.

Przylistki duże, nerkowate. Kotki siedzące, długości 2,5—3 cm. Kwitnie w marcu i kwietniu, przed rozwojem liści. Gatunek bardzo zmienny pod względem wzrostu i liści.

Wierzba uszata (nazwa od dużych przylistków) występuje w całej Europie (brak jej w strefie śródziemnomorskiej), w Azji Mniejszej i na Syberii; jest gatunkiem pospolitym w Polsce na miejscach wilgotnych, na torfowiskach, mokrych łąkach, przy rowach i w lasach. W górach występuje po regiel górny (w Tatrach do 1183 m n.p.m.).

w/wierzba-uszata.txt · ostatnio zmienione: 2015/01/18 10:36 (edycja zewnętrzna)