Wierzba trójpręcikowa

Salix triandra L. (S. amygdalina L.) — wierzba trójpręcikowa (w. migdałowa)

Zwykle wysoki krzew (1—4 m wys.), rzadko drzewko dorastające do wysokości 10 m. Młode gałązki nieco owłosione, potem nagie, błyszczące, czerwono- lub oliwkowobrązowe. Kora szara lub ciemnobrunatna, spękana.

Liście lancetowate lub jajowatolancetowate, długo zaostrzone, piłkowane, długości 5—10 cm. Górna strona ciemnozielona i błyszcząca, dolna jaśniejsza, sinozielona; liście obustronnie nagie. Przylistki zwykle sercowate, piłkowane.

Kotki długości 3—8 cm; kwiaty męskie z trzema wolnymi pręcikami, żeńskie z jednym gruczołkiem. Kwitnie w kwietniu jednocześnie z rozwojem liści.

Wierzba migdałowa występuje niemal w całej Europie i Azji aż do Japonii; w Polsce rośnie na całym niżu, na terenach wilgotnych, podobnie jak wierzba pięciopręcikowa, od której różni się sinym zabarwieniem dolnej strony liści oraz liczbą pręcików i gruczołków miodnikowych.

Cenny gatunek wierzby koszykarskiej, używany również na faszynę. Jako wierzba koszykarska może być uprawiana na różnych rodzajach gleb; lubi przede wszystkim gleby zasobne w wilgoć. Na glebach torfiastych przewyższa produkcją masy inne wierzby koszykarskie. Ze wszystkich wierzb koszykarskich jest najbardziej wrażliwa na przymrozki.

w/wierzba-trojprecikowa.txt · ostatnio zmienione: 2015/01/18 10:34 (edycja zewnętrzna)