Wierzba pięciopręcikowa

Salix pentandra L. (S. laurifolia WESM.) — wierzba pięciopręcikowa (w. laurowa)

Wysoki krzew lub małe drzewo wysokości do 10 m; żyje do 80 lat. Młode pędy lepkie, potem błyszczące, brązowozielone, nagie, pąki żółte.

Liście długości 4—12 cm, sztywne, lancetowato- lub jajowatoeliptyczne, krótko zaostrzone; u nasady zaokrąglone lub sercowate, na brzegu drobno i gęsto gruczołkowato piłkowane. Górna strona liści ciemnozielona i błyszcząca, dolna jaśniejsza (ale nie sina), z żółtym nerwem głównym, liście obustronnie nagie. Przylistki gruczołkowato piłkowane.

Kotki długości do 6 cm; kwiaty męskie z 5—12 pręcikami i — podobnie jak żeńskie — z dwoma gruczołkami miodnikowymi. Kwitnie w maju i w czerwcu, po rozwoju liści. Nasiona dojrzewają we wrześniu, przelegują pod śniegiem i na wiosnę wschodzą.

Wierzba pięciopręcikowa występuje w Europie do Kaukazu, w Polsce jest często spotykana na terenach wilgotnych, nad rzekami, na mokrych łąkach, torfowiskach i w olszynach. W górach występuje do 1000 m n.p.m. Jest jedną z najładniejszych wierzb krajowych ze względu na duże, błyszczące liście i żółte, puszyste kwiatostany pręcikowe.

w/wierzba-piecioprecikowa.txt · ostatnio zmienione: 2015/01/15 17:54 (edycja zewnętrzna)