Daphne cneorum L. — wawrzynek główkowy
Wiecznie zielony, niski, płożący się krzew (krzewinka), rzadko dorastający do 50 cm wysokości.
Młode pędy owłosione. Liście zimozielone, skórzaste, krótkie (l—2 cm), klinowatolancetowate i ostro zakończone, zebrane w pozorne okółki na końcach gałązek. Górna strona liści ciemnozielona i błyszcząca, dolna sina.
Kwiaty różowopurpurowe (rzadko białe), pachnące, średnicy około 1 cm, zebrane po 6—8 w szczytowe główki. Kwitną w maju. Owoce: żółtobrązowe pestkowce. Podobnie jak wawrzynek wilczełyko ma właściwości trujące.
Wawrzynek główkowy jest gatunkiem prawnie chronionym, znacznie rzadszym od wawrzynka wilczełyko, rosnącym na słonecznych zboczach (murawy stepowe, skałki wapienne) i w borach sosnowych.
Występuje na Wyżynie Lubelskiej, Wyżynie Małopolskiej (nad Kamienną, koło Sandomierza i Leżajska). W Polsce osiąga północno-zachodnią granicę zasięgu.
Jest gatunkiem środkowoeuropejskim.