Tereny, na których znajdują się lasy górskie obejmują niewielką część Krainy Małopolskiej (powyżej 400 m n.p.m.), zajmują całą Krainę Sudecka oraz część Krainy Karpackiej (oprócz Przedgórza).

Tereny górskie, bardzo lesiste w skali kraju, zajmują 7% jego powierzchni. Najważniejszym kryterium różnicującym wyżynne, podgórskie i górskie siedliskowe typy lasu jest różna rola lasotwórcza ważniejszych gatunków drzew leśnych w zależności od ich położenia w pionowym i poziomym zakresie terytorialnym. Z tego faktu wynikają największe różnice w naturalnym składzie gatunkowym drzewostanów.

Generalnie dla terenów górskich lasotwórczą rolę sosny i dębu na nizinach, spełniają świerk,buk oraz jodła. Samo przejście od terenów nizinnych do wyżynnych nie jest ani gwałtowne ani bardzo wyraźne. Powyżej 450 m n.p.m. w drzewostanach stopniowo zmniejsza się udział sosny i dębu, a zaczynają dominować świerk na siedliskach borowych, a na żyźniejszych, lasowych - buk i jodła. W górnej granicy lasu drzewostany świerkowe przerzedzają się, świerki „karleją” i rosną w charakterystycznych, zwartych grupach opierając się niekorzystnym warunkom klimatycznym.

Tam, gdzie czynnik wilgotnościowy zdobędzie przewagę nad innymi czynnikami, tzn. w dolinach rzecznych, na terenach okresowo zalewanych itp.. rosną lasy łęgowe górskie. Są one bezstrefowymi (azonalnymi) typami siedliskowymi. W takich drzewostanach dominują jesion wyniosły i olsza szara, a w Bieszczadach również olsza szara.

W terenie o krajobrazie górskim, obejmującym wysoko wzniesione formy terenu powyżej 300 m ponad swoje podnóże i strome stoki, utworzone w wyniku ruchów górotwórczych lub działalności wulkanicznej. Siedliska górskie występują głównie w Sudetach i Karpatach, a także na niewielkich powierzchniach w Górach Świętokrzyskich, a wysokogórskie tylko w najwyższych partiach Sudetów i Karpat.

Zwietrzelina gliniasta (często o uziarnieniu gliny ciężkiej lub pyłu) skał magmowych, okruchowych i metamorficznych: granitów, gnejsów, łupków krystalicznych, piaskowców i łupków odpornych na wietrzenie z serią glebopokryw stokowych oraz osuwiska i koluwia osuwiskowe gliniaste, rzadziej piaszczysto-gliniaste na podłożu skalnym;

• w LMGśw, LGśw, LGw także utwory węglanowe: zwietrzelina gliniasta, pyłowa i ilasta wapieni, dolomitów, bazaltów oraz zwietrzelina piaskowców, łupków i zlepieńców ze spoiwem węglanowym, kalcytowym, dolomitowym lub zawierających okruchy skał wapiennych;
• w LłG skały kwaśne lub węglanowe: kamieńce, żwiry, piaski, rzadziej pyły i osady ilaste w osadach rzecznych współczesnych tarasów zalewowych lub w osadach deluwialnych oraz w OlJG: zwietrzelina kwaśnych skał okruchowych z powierzchniową warstwą nadkładu organicznego o charakterze namułów, utworów murszowatych i torfiastych;
• w BWGb i BGb - torf wysoki (w BMGb: torf wysoki i przejściowy) na zwietrzelinie kwaśnych skał magmowych, okruchowych i metamorficznych.

Tangelmor (BWG), mor świeży (BWGśw, BGśw), modermor świeży (BMGśw), moder świeży (LMGśw), mull świeży (LGśw), mor wilgotny (BGw), modermor wilgotny (BMGw), moder wilgotny (LMGw), mull wilgotny (LGw), mull wilgotny, mull mokry (LłG, OlG); torfowa torfowisk wysokich (BWGb, BGb), modermor mokry torfiasty lub murszowaty (BMGb)

Rankery, bielicowa właściwa (BWGśw, BGśw i BMGśw); bielica właściwa (BMGśw); brunatne, szarobrunatna, rędziny, pararędziny, rdzawa brunatna (LMGśw, LGśw); glejobielicowe (BWGw, BGw); gruntowoglejowe i glejobielica (BGw); opadowoglejowa bielicowana, stagnoglejowa torfowa (BMGw); gruntowoglejowe, opadowoglejowe, stagnoglejowe (LMGw, LGw), gleby brunatne w odm. opadowoglejowych (LGw); mady, deluwialna próchniczna (LłG), gruntowoglejowa mułowa, torfowo-mułowa, mułowo-murszowa, mineralno-murszowa, murszowata właściwa (OlJG); torfowa torfowiska wysokiego (BWGb,BGb) lub przejściowego (BMGb) - na podłożu skalnym.