W morfogenetycznej systematyce próchnic leśnych stosuje się trzy jednostki taksonomiczne: typ, podtyp i odmiana próchnicy leśnej.

Typ próchnicy określa specyfikę warunków troficznych danego siedliska leśnego.

Wyróżnia się trzy typy próchnic, a mianowicie:

• mull - jest typem próchnicy leśnej głównie eutroficznych siedlisk wielogatunkowych lasów liściastych, charakteryzujący się znaczną aktywnością rozkładu materii organicznej i dobrze rozwiniętym poziomem próchnicznym w powierzchniowej części profilu gleby mineralnej; wykazuje odczyn słabo kwaśny do obojętnego; jest bogata w azot, powstaje z łatwo podlegającej rozkładowi mikrobiologicznemu i humifikacji ściółki leśnej (liście drzew, zioła, trawy), z szybkim jej rozkładem głównie przez mezo- i mikrofaunę glebową;
• moder - typ próchnicy leśnej, głównie mezotroficznych siedlisk lasów mieszanych i borów mieszanych, charakteryzujący się średnią aktywnością rozkładu materii organicznej, powstaje przy współudziale grzybów i drobnej fauny glebowej, tworzy z reguły niezbyt grube poziomy; jest to próchnica na ogół kwaśna;
• mor - to typ próchnicy leśnej siedlisk głównie oligotroficznych, charakteryzujący się małą aktywnością rozkładu materii organicznej powstały przy przewadze działania grzybów, w warunkach ubóstwa w zasady i składniki pokarmowe, z resztek zwierzęcych i roślinnych odpornych na rozkład, głównie z mchów, gatunków wrzosowatych i igliwia; tworzy warstwy złożone ze słabo rozłożonych resztek roślinnych o dobrze zachowanej strukturze tkanek, przeplecionych grzybnią; odczyn silnie kwaśny.