Populus simonii CARR — topola Simona (t. chińska)
Drzewo wysokości do 20 m (niekiedy wyższe), zwykle z krótkim pniem i nisko osadzoną koroną. Charakterystyczne są długie i cienkie, zwisające z konarów gałązki, pokryte pędami skróconymi; pędy ostro żebrowane; pąki duże, ostre, lepkie.
Liście romboidalnojajowate, najszersze zwykle w środkowej części blaszki, długości 6—12 cm, ciemnozielone, na dolnej stronie białawe. W Europie występuje klon męski, kwitnie w kwietniu.
Topola Simona pochodzi z północno-wschodnich Chin, Mandżurii i północnej Korei.
W Polsce jest ona jednym z najbardziej popularnych, często sadzonych gatunków, jako drzewo parkowe i uliczne. Rośnie szybko i zdrowo do 15—20 lat; bardzo wcześnie rozwija liście na wiosnę, ulega jednak rakowi topoli (guzowate rany na pniach i gałęziach) i w surowe zimy często przemarza. Ma bardzo skromne wymagania glebowe i jest odporna na suszę — rośnie dobrze na piaszczystych, nawet dość suchych glebach. Gatunek ozdobny, o malowniczym pokroju i wcześnie rozwijających się wiosną liściach. Często sadzona jest również jej forma stożkowata — P. simonii 'Fastigiata'.