Wyróżniono trzy klasy nachylenia terenu, biorąc pod uwagę jego dostępność dla grup maszyn:

• do 7° (tereny nizinne, dostępne dla ciągników rolniczych i agregatowanych z nimi maszyn i urządzeń oraz samojezdnych maszyn specjalistycznych),
• 8°-16° (tereny podgórskie, dostępne dla ciągników oraz większości innych samojezdnych maszyn specjalistycznych),
• powyżej 16° (tereny górskie, wymagające zastosowania środków do zrywki nadziemnej oraz częściowo dostępne dla niektórych samojezdnych maszyn specjalistycznych).

Udział powierzchni Lasów Państwowych w powyższych stopniach nachylenia terenu wynosi odpowiednio: 73,18 i 9%. Pod względem rozmiaru miąższości pozyskiwania nieco większy jest udział terenów podgórskich (ok. 21%) i górskich (ok. 10%).

W uproszczeniu przyjęto trzy grupy gospodarczych typów drzewostanów, które w sposób najbardziej istotny mogą wpływać na układ systemów pozyskiwania drewna, a mianowicie:

• Drzewostany iglaste.
• Drzewostany liściaste.
• Drzewostany mieszane (iglasto-liściaste).

Uwzględniono kategorie cięć w których może być pozyskiwane drewno, podstawowe rębnie oraz cięcia specjalne, a więc:

• Czyszczenia późne.
• Trzebieże wczesne.
• Trzebieże późne.
• Rębnia zupełna.
• Rębnia częściowa.
• Rębnia gniazdowa.
• Rębnia stopniowa.
• Rębnia przerębowa.
• Cięcia sanitarne (przygodne).
• Cięcia poklęskowe.

Źródło:

1. Laurow Z. „Pozyskiwanie drewna” Warszawa 1999
2. Praca zespołowa „Poradnik użytkowania lasu” Warszawa 2000