Rodzaj Chamaecytisus — szczodrzeniec
Krzewy i krzewinki, czasem z cierniami, liście trójlistkowe. Kwiaty żółte lub białe, rzadko czerwone, zebrane w grona w pachwinach liści lub w szczytowe główki. Strąki podłużne, spłaszczone, pękające.
Należy tu ok. 20 gatunków występujących w środkowej, południowo-wschodniej i wschodniej Europie. W Polsce występują 4 gatunki, z czego jeden — szczodrzeniec zmienny (Ch. albus), jako gatunek bardzo rzadki, rosnący tylko na lessowych zboczach doliny Bugu w okolicach Hrubieszowa, jest objęty ścisłą ochroną.
Chamaecytisus ratisbonensis ROTHM. (Cytisus ratisbonensis SCHAEFF.) — szczodrzeniec rozesłany
Zwykle niski, rozesłany krzew, wysokości 10—30 cm. Pędy przylegająco, jedwabiście owłosione, nieco czworokątne. Liście 3-listkowe; listki wydłużone, owłosione na dolnej stronie i orzęsione.
Kwiaty żółte, zebrane po 2—4 na zeszłorocznych gałązkach. Kwitnie w maju i czerwcu. Strąki czarne, pokryte długimi, przylegającymi, jasnymi włoskami, z 1—10 nasionami. Gatunek pontyjski; występuje na wschodzie od Morza Czarnego do środkowej Europy.
Szczodrzeniec rozesłany jest gatunkiem pospolitym w Polsce na nizinach, występującym zwykle w widnych borach sosnowych, zaroślach i na słonecznych wzgórzach. Na Pomorzu, w Poznańskiem i w Karpatach bardzo rzadki.
Podobny bardzo do niego, ale o wyprostowanym wzroście, szczodrzeniec ruski — Ch. ruthenicus (FISCH. ex WOŁ.) A. KLASK. — osiąga w Polsce północno-zachodnią granicę zasięgu.