Catalpa bignonioides WALT. (C. syringaefolia SIMS., C. cordifolia MOENCH.) — surmia (katalpa) zwyczajna

Drzewo wysokości do 15 m, o krótkim pniu i szerokiej, zaokrąglonej koronie; kora jasnobrązowa, łuszcząca się.

Pędy początkowo zielone, purpurowe, słabo omszone; dwuletnie — pomarańczowe lub szarobrązowe.

Liście długości 10—20 cm, sercowatojajowate, nagle długo zaostrzone, czasem z 1—2 małymi klapami; dolna strona równomiernie owłosiona krótkimi, prostymi włoskami, zwłaszcza na nerwach; w kątach nerwów na dolnej stronie — ciemnozielone, wgłębione plamy. Ogonki długości do 16 cm. Liście nieprzyjemnie pachnące przy roztarciu, często po 2 lub 3 w okółkach.

Kwiaty długości i szerokości 5—6 cm, białe, z 2 żółtymi smugami wewnątrz i drobnymi purpurowymi plamkami. Kwiatostany długości 15—20 cm. Kwitnie w czerwcu, lipcu. Łuszczyny długości 20—40 cm i szerokości 6—8 mm.

Surmia zwyczajna pochodzi z południowo-wschodniej Ameryki Północnej i jest jednym z najładniejszych i najbardziej odpornych na mrozy gatunków, ale w surowe zimy przemarza w środkowej Polsce.

Drewno ma miękkie i trwałe, używane do wyrobu słupków ogrodzeniowych, podkładów kolejowych itp.