Struktura stref ekotonowych

W strefie ekotonowej pasy roślin ułożone są w specyficznym porządku.

Fitosocjologowie wyróżniają 5 stref roślinnych:

Z punktu prowadzenia gospodarstwa leśnego i świadomego kształtowania granic kompleksu leśnego wyróżnia się 3 strefy:

  1. Strefa drzewiasta - najbardziej wewnętrzna substrefa, w której następuje stopniowe rozluźnienie zwarcia drzewostanu w stronę jego brzegu. Powinny tu być zachowane gatunki tworzące drzewostan, lecz dzięki luźniejszej więźbie winny mieć silniejsze pnie, niżej osadzone korony i mocniejsze korzenie. W dole strefy wskazany jest podszyt złożony z drzew osiągających niższe rozmiary a przy skraju tej substrefy z gatunków krzewiastych. Szerokość tej strefy powinna wynosić 10-15 m.
  2. Strefa drzewiasto-krzewiasta - tworzą ją drzewa o mniejszych rozmiarach niż drzewa budujące drzewostan. Zwarcie jest luźne a drzewa rozmieszczone nieregularnie. Warstwę podszytu tworzą różne gatunki krzewów. Szerokość tej strefy powinna wynosić około 5 m.
  3. Strefa krzewiasta stanowiąca najbardziej zewnętrzny pas złożony z krzewów o szerokości 5 m. Na zewnątrz powinny rosnąć gatunki osiągające mniejsze rozmiary w danych warunkach.

W istniejących strefach ekotonowych zabiegi hodowlane powinny mieć na celu podtrzymanie takiej struktury a zagospodarowanie winno być zgodne z zasadami lasu trwałego.


Źródło: Elżbieta Murat „Poradnik hodowcy lasu” 1999

s/struktura-stref-ekotonowych.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)