Struktura stref ekotonowych
W strefie ekotonowej pasy roślin ułożone są w specyficznym porządku.
Fitosocjologowie wyróżniają 5 stref roślinnych:
Z punktu prowadzenia gospodarstwa leśnego i świadomego kształtowania granic kompleksu leśnego wyróżnia się 3 strefy:
Strefa drzewiasta - najbardziej wewnętrzna substrefa, w której następuje stopniowe rozluźnienie
zwarcia drzewostanu w stronę jego brzegu. Powinny tu być zachowane gatunki tworzące
drzewostan, lecz dzięki luźniejszej
więźbie winny mieć silniejsze pnie, niżej osadzone
korony i mocniejsze
korzenie. W dole strefy wskazany jest podszyt złożony z
drzew osiągających niższe rozmiary a przy skraju tej substrefy z gatunków krzewiastych. Szerokość tej strefy powinna wynosić 10-15 m.
Strefa drzewiasto-krzewiasta - tworzą ją drzewa o mniejszych rozmiarach niż drzewa budujące drzewostan. Zwarcie jest luźne a drzewa rozmieszczone nieregularnie. Warstwę
podszytu tworzą różne gatunki
krzewów. Szerokość tej strefy powinna wynosić około 5 m.
Strefa krzewiasta stanowiąca najbardziej zewnętrzny pas złożony z krzewów o szerokości 5 m. Na zewnątrz powinny rosnąć gatunki osiągające mniejsze rozmiary w danych warunkach.
W istniejących strefach ekotonowych zabiegi hodowlane powinny mieć na celu podtrzymanie takiej struktury a zagospodarowanie winno być zgodne z zasadami lasu trwałego.
Źródło: Elżbieta Murat „Poradnik hodowcy lasu” 1999