Pinus jeffreyi GREV et BALF. — sosna Jeffreya
Drzewo wysokości około 30 (36) m i pierśnicy 1 (2) m, nie osiągające rozmiarów sosny żółtej, do której na ogół jest podobne. Kora podobna, ciemniejsza, cynamonowoczerwona. Młode pędy często z fioletowym odcieniem i pokryte sinym nalotem woskowym. Pąki duże, wydłużonostożkowate, nieznacznie pokryte żywicą, ale bez kropel żywicy, jakie występują u P. ponderosa.
Igły niebieskawozielone (u P. ponderosa — zielone), również zwykle po 3, podobnej długości, ale bardziej trwałe (6—9 lat).
Szyszki (do 30 cm dł. i 8 cm szer.), podobne jak u P. ponderosa, lecz większe z wyraźnymi ostrymi wyrostkami (kolcami) na piramidkach. Nasienie nieco większe, żółtawobrązowe, z nieco dłuższym skrzydełkiem, najszerszym poniżej połowy.
Występowanie: zachodnia część Ameryki Północnej, mały, wąski zasięg w południowym Oregonie i Kalifornii, na wschodnich zboczach Sierra Nevada na wysokości 1800—2700 m n.p.m. Rośnie na wilgotnych glebach, często w dolinach rzek tworzy drzewostany z Abies concolor.
Ten gatunek jest bardziej wrażliwy na niskie temperatury i rzadziej od sosny żółtej spotykany w Polsce. Stare drzewa, obradzające szyszki, notowane są m.in. z arboretum w Kórniku i w Wirtach (28 m wys.). Piękne drzewo ozdobne.