Celem tej rębni jest kształtowanie złożonej budowy pionowej i poziomej drzewostanu. Główne zastosowanie znajduje w drzewostanach wielogatunkowych. Służy do elastycznego stosowania różnych form cięć na małych powierzchniach i odnowienia naturalnego oraz sztucznego drzewostanów wielogatunkowych. Zapewnia utrzymanie ładu przestrzenno-organizacynego.
Dopuszczalne wszystkie rodzaje cięć, także zręby zupełne, jednak wyłącznie na małych powierzchniach, okres odnowienia - średni do długiego, 30-50 lat.
Rębnię gniazdową udoskonaloną charakteryzują następujące cechy:
Rębnia gniazdowa udoskonalona polega na zakładaniu ośrodków odnowieniowych w formie gniazd i kęp w drzewostanie przysposobionym przez długi okres cięć przygotowawczych. Odnowienie przesuwa się w stronę dróg wywozowych przy ścisłym przestrzeganiu zasad ładu przestrzennego. W zależności od ekologicznych wymagań gatunków odnawianych stosuje się cięcia gniazdowe, cięcia częściowe lub cięcia smugowe. Odnowienie naturalne uzupełnia się sztucznie, aby osiągnąć docelowy skład gatunkowy drzewostanu. Równocześnie z odnawianiem drzewostanu prowadzi się w kępach podrostu i na całym drzewostanie zabiegi pielęgnacyjne w celu otrzymania maksymalnego przyrostu drewna najlepszej jakości. Zabiegi gospodarcze przeprowadza się zazwyczaj w nawrocie 3-5 lat.
Rębnię gniazdową udoskonaloną stosuje się w różnych warunkach siedliskowych i zmieniających się w czasie i przestrzeni warunkach odnowienia. Powstały w jej wyniku drzewostan odznacza się zróżnicowaną strukturą wysokościową i gatunkową.
W Polsce rębnia ta może być stosowana w lasach dolnoreglowych i podgórskich. Wielką zaletą tej rębni jest możliwość hodowania drzew światłożądnych - sosny, a przede wszystkim modrzewia, stanowiącego w lasach górskich bardzo cenną domieszkę do świerka, jodły i buka. Wielka elastyczność postępowania pozwala na prowadzeniu rębni gniazdowej udoskonalonej w różnych warunkach siedliska i drzewostanu. Rębnia ta spełnia w optymalnym stopniu wszystkie zadania wodo- i glebochronne oraz pielęgnacyjne w stosunku do zapasu i przyrostu.
Źródło:
Eugeniusz Bernadzki „Cięcia odnowieniowe” Warszawa 2000
Elżbieta Murat „Poradnik hodowcy lasu” Warszawa 1999
Zasady hodowli lasu