Szerokość strefy 150 m, powierzchnia do 6 ha.

Nalot powstaje na mniej więcej kolistych powierzchniach o średnicy od jednej do dwóch wysokości drzewostanu. Na gniazdach prowadzi się cięcia częściowe i odnowienie naturalne samosiewem górnym, na powierzchni międzygniazdowej - cięcia zupełne i odnowienie sztuczne. Przy gatunkach światłożądnych osłona na gniazdach musi być wkrótce usunięta, natomiast nad drzewami cienistymi może pozostać dłużej. Osłona na gniazdach powinna być zapewniona do czasu uzyskania przez nalot wysokości 1,5-2,0 m.

Cząstkowy okres odnowienia w gniazdach jest jeszcze krótszy niż na pasach i smugach, a technika cięć jest podobna do postępowania na dużej powierzchni. Z licznych cięć częściowych stosowanych w rębni wielkopowierzchniowej wykonywane są w gniazdach z reguły tylko cięcia obsiewne i jedno lub dwa cięcia odsłaniające. Często ograniczają się one do cięcia obsiewnego i uprzątającego, a przy istniejącym podroście nawet tylko do cięcia uprzątającego. W następstwie tego, cząstkowy okres odnowienia na powierzchni pojedynczego gniazda wynosi około 6 do 8 lat, okres odnowienia średni (11-20 lat). Cięcia zupełne używane są jedynie w formie cięć uprzątających.

Przedmiotem działania w rębni częściowej gniazdowej są istniejące drzewostany wielogatunkowe, złożone głównie z sosny, dębu i buka z ewentualną domieszką modrzewia, jesiona i świerka. W szczególności rębnia ta odpowiednia jest dla trzech bardzo ważnych pod względem hodowlanym i gospodarczym form drzewostanów, mianowicie dla drzewostanów dębowo-sosnowych, bukowo-sosnowych i dębowo-bukowych.

Drzewostany złożone z sosny i buka mogą być różnowiekowe albo równowiekowe. Drzewostany różnowiekowe powstają przeważnie przez podsiew lub podsadzenie buka w drągowinach sosnowych. Różnowiekowe drzewostany tworzone są przez sukcesywne inicjowanie samosiewu buka w grupach drzew macierzystych. Drzewostany złożone z buka i dębu powstają w podobny sposób, czyli przez sztuczne wprowadzenie buka do drągowin dębowych albo za pomocą rębni częściowej gniazdowej. Przy równowiekowej formie zmieszania dąży się do wywołania najpierw kępowego odnowienia dębu a w drugiej kolejności, po upływie 5-10 lat, inicjuje się grupowe odnowienie buka z uwagi na niebezpieczeństwo przerośnięcia dębu przez buk. Wynika z tego, że zakładanie gniazd na powierzchni odnowienia odbywa się nie jednorazowo, lecz w ciągu pewnego czasu, który jednak mieści się w granicach krótkiego okresu odnowienia.

Źródło:
Eugeniusz Bernadzki „Cięcia odnowieniowe” Warszawa 2000
Elżbieta Murat „Poradnik hodowcy lasu” Warszawa 1999