Sprawca: Coleosporium tussilaginis Lev.

Choroba ta poraża igły tegorocznych pędów młodszych i starszych sosen. Oprócz sosny zwyczajnej, na której patogen występuje w stadium 0 i I, porażeniu ulega jeszcze wiele roślin zielnych (stadium II i III), jak Senecio silvaticus, S. vulgaris, Tussilago farfara, Petasites officinalis, Sonchus arvensis, Melampyrum pratense, Campanula spp. i inne.

W kwietniu i maju na igłach sosny ukazują się niepozorne, małe, blade plamki (pyknia), a w kilka dni później — łatwo dostrzegalne pęcherzyki (ecja), których ściany po pęknięciu i wysypaniu się ecjospor wydają się białe. Nieco później na dolnej stronie liści drugich gospodarzy ukazują się początkowo pomarańczowe, potem ciemnoczerwone plamki (uredia i telia).

Teliospory sprawcy, grzyba Coleosporium tussilaginis (Basidiomycotina, Uredinales), kiełkują już w jesieni wytwarzając zarodniki podstawkowe, które przenoszą chorobę ponownie na igły sosny. Ponieważ drugich gospodarzy w naturze na ogół nie brakuje, często dochodzi do silnego porażenia sosen, prowadzącego niekiedy do strat przyrostowych, a nawet do zamierania zupełnie młodych sosen (w szkółkach).

Wykaszanie (lub zwalczanie za pomocą herbicydów) zwartych skupień drugich gospodarzy w szkółkach, młodych uprawach sosnowych i w ich bliskości (drogi, linie oddziałowe itp.) może być wskazane, jeżeli choroba występuje masowo z roku na rok. Innej ochrony przed tą chorobą jak na razie się nie stosuje.

Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993