Przerzedzanie ma na celu doprowadzenie siewek do równomiernego zagęszczenia zależnego od gatunku i wieku. Przy stosowaniu właściwych norm wysiewu i prawidłowym jego wykonaniu osiąga się zasadniczo pożądaną gęstość wschodów i nie zachodzi potrzeba przerzedzania siewek.

Zdarzyć się jednak może, że mimo użycia właściwej normy wysiewu zabieg przerzedzania jest konieczny. Wynika to stąd, że norma jest ustalona dla przeciętnych warunków wzrostu, a gdy one ułożą się szczególnie pomyślnie, to siewki wschodzą w nadmiarze.

Przerzedzenia siewek należy dokonywać także wówczas, gdy zmieniono cel produkcji i zamiast wykorzystania jednorocznego materiału sadzeniowego pozostawiono go na miejscu bez szkółkowania na drugi rok. W pierwszym przypadku przerzedzenie należy przeprowadzić w kilka tygodni po wzejściu siewek, natomiast gdy siewki pozostają w szkółce na drugi rok, najlepszym terminem jest wiosna drugiego roku. W obu przypadkach wczesne wykonanie przerzedzenia zapewnia pozostałym siewkom lepsze warunki wzrostu zarówno części nadziemnej, jak i systemu korzeniowego. Przy przerzedzaniu uwzględnić należy naturalny ubytek siewek, jaki może nastąpić do końca okresu wegetacyjnego i nie wykonać go za silnie. Pamiętać tu trzeba, że gatunki szybko rosnące w pierwszym roku, także szybko wydzielają się samorzutnie i przerzedzanie ich może być zbędne.

Zabieg przerzedzania można wykonać przez przerywanie lub wycinanie siewek. To pierwsze prowadzi się zawsze po silnym deszczu lub deszczowaniu i tylko wtedy, gdy siewki są jeszcze małe. Gdy trzeba przerzedzić siewki o dość silnie rozwiniętym systemie korzeniowym, zaleca się ich wycinanie.