Miarą zdolności gleby do wymiennego wiązania jonów jest pojemność sorpcyjna wyrażana w milirównoważnikach (lub w milimolach) na 100 g gleby.
Natomiast stosunek procentowy sumy wchłoniętych przez glebę kationów zasadowych do pojemności sorpcyjnej jest wskaźnikiem stopnia nasycenia gleb zasadami.
Pojemność sorpcyjna piasków wynosi 1-10, glin 10-20, iłów do 60, a torfów nawet 150 i więcej milirównoważników na 100 g suchej masy gleby.
Stopień nasycenia gleby zasadami jest w kwaśnych glebach borów sosnowych z reguły mały, znacznie większy w obojętnych lub zasadowych glebach lasów liściastych.
Pojemność sorpcyjna i stopień nasycenia kompleksu sorpcyjnego kationami zasadowymi określają buforowość gleby czyli jej zdolność do przeciwstawiania się zmianom odczynu pod wpływem działania kwasów i zasad oraz kwaśnych lub zasadowych soli.
Przeważająca część gleb leśnych w Polsce należy do utworów o bardzo małej pojemności buforowej, gdyż pod lasami pozostały głównie gleby najsłabsze, w większości pozbawione węglanów, ubogie w wietrzejące krzemiany.