Platanus X hispanica MUNCHH. (P. x hybrida BROT, P. x acerifolia WILLD.) — platan klonolistny

Prawdopodobnie jest to mieszaniec Platanus occidentalis x P. orientalis albo odmiana P. orientalis.

Drzewo wysokości do 35 m, o szeroko rozłożystej koronie i z obwisającymi dolnymi gałęziami; kora zielonkawo - lub kremowoszara, łuszcząca się cienkimi płatami (pień łaciaty). Młode pędy gęsto, brązowawo owłosione.

Liście szerokości 12—25 cm, sztywne, z 3—5 trójkątnymi klapami, zwykle nie ząbkowane, za młodu kutnerowate, potem prawie nagie; nasada liści ucięta, klinowata lub sercowata; ogonki długości 3—10 cm. Pąki ukryte w ogonku liściowym, blizna liściowa kolista. Kwiaty rozdzielnopłciowe zebrane w główki, jednopienne. Owocostany średnicy około 2,5 cm, wiszące zwykle po 2 (rzadziej 1 lub 3) na długich szypułkach.

Platan klonolistny pojawił się w kulturze po raz pierwszy w 1640 roku w Anglii; dobrze wytrzymuje nasz klimat. Jest on pięknym drzewem ozdobnym, parkowym, alejowym i ulicznym, bardzo popularnym na zachodzie Europy, często spotykanym w Polsce, zwłaszcza w zachodniej części kraju. Dobrze rozmnaża się z nasion, jak również wegetatywnie z sadzonek (zrzezów) i odrostów. Doskonale znosi suche powietrze, a jego gładkie, skórzaste liście nie zatrzymują kurzu i sadzy; bardzo dobrze rośnie w okręgach przemysłowych. Lubi gleby głębokie, żyzne i dostatecznie wilgotne, rośnie szybko i osiąga imponujące rozmiary pni i koron.

Drewno rozpierzchłonaczyniowe, bielaste, o zabarwieniu żółtawym; w starych pniach z bardziej ciemno zabarwioną na kolor czerwonobrązowy środkową częścią. Słoje roczne mniej lub więcej widoczne; promienie drzewne widoczne na wszystkich przekrojach. Drewno platana pod względem zabarwienia zalicza się do najbardziej ozdobnych gatunków. Trwałość drewna jest niewielka; używane jest do wyrobu oklein, mebli, ozdobnych przedmiotów itp.