Pędy odroślowe

Wyrastają one z pąków przybyszowych, które pojawiają się na gałęziach, pniach, szyi korzeniowej i korzeniach drzew bądź samorzutnie, bądź też na skutek uszkodzeń mechanicznych. Również mogą się one rozwijać z pąków śpiących.

Często ich zadaniem jest uzupełnienie lub całkowita odbudowa utraconej korony, jak to obserwujemy w wypadkach przemarznięcia drzew, ich ogławiania (np. wierzby) lub ścięcia. W tym ostatnim wypadku z pozostałej części pnia lub szyi korzeniowej wyrastają bujne pędy, które zasilone przez pozostały w ziemi system korzeniowy rosną i z czasem tworzą wielopniowy organizm. Wydawanie tego rodzaju odrośli jest cechą wielu drzew liściastych, m.in. olsz, topoli, wierzb i lip.

Należy pamiętać, iż ciągłe otrzymywanie nowych osobników z odrośli prowadzi do starzenia się organizmu i stopniowego zanikania jego siły regeneracyjnej.

Odrębną kategorię pędów odroślowych stanowią odrośle korzeniowe, które wyrastają z korzeni drzew i krzewów. Są one charakterystyczne tylko dla niektórych gatunków, przy czym ranienie korzeni (np. przy uprawie gleby) znacznie ułatwia ich powstawanie (np. u wielu gatunków topoli, zwłaszcza Populus alba i P. tremula, poza tym u robiniiRobinia pseudacacia, wiązu pospolitegoUlmus minor). Liście pędów odroślowych w pierwszym roku różnią się od pozostałych przede wszystkim wielkością, poza tym kształtem.

Odrośle korzeniowe wykształcają stopniowo swój własny system korzeniowy i rozwijają się w podobny sposób jak roślina mateczna, tworząc z czasem samodzielny organizm. Tak więc zdolność wydawania odrośli korzeniowych możemy uważać za jeden ze sposobów wegetatywnego rozmnażania się roślin; wykorzystujemy to zresztą w praktyce, odcinając zakorzenione odrośle lub robiąc sadzonki korzeniowe.

p/pedy-odroslowe.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)