Spis treści
Ols jesionowy - OIJ
Zajmuje siedliska żyzne, bagienne, z bardzo płytką lub płytką, ruchomą wodą gruntową o odczynie obojętnym lub zasadowym. Występuje na glebach mułowo- lub murszowo-glejowych oraz mułowo-murszowych z mullem murszowatym. Gleby te wytworzone są z murszów lub torfów niskich, zalegających na piaskach rzecznych i madach lub glinach i iłach, przeważnie marglistych. Siedlisko to często stanowi przejście do lasu wilgotnego.
Poziom wody gruntowej jest tutaj bardzo wysoki, a okresowo mogą wystąpić również podtapiania - nie wytwarza się jednak typowa dla olsu struktura kępowa.
| Ols jesionowy OlJ | ||||
|---|---|---|---|---|
| Występowanie | w strefie występowania wód powierzchniowo-gruntowych oraz okresowych zalewów i podtopień | |||
| Rodzaj gleby | utwory niewęglanowe i węglanowe | |||
| - iły rzeczne - gytie wapienne i kredy jeziorne |
||||
| Uziarnienie | Piaski bardzo drobnoziarniste, iły, pyły często z wierzchnią warstwą mułu | |||
| Typ, podtyp próchnicy | mull wilgotny właściwy i mull wilgotny murszowy | |||
| Typ i podtyp gleby | CZ – czarne ziemie odm. odwodniona G – gruntowoglejowe odm. odwodniona M – murszowe odm. odwodniona MR – murszowate | Gm – gruntowoglejowa murszowa MRm – mineralnomurszowa CZms – czarna ziemia murszasta MŁt – torfowomułowa odm. średnio zabagniona Mmł3 – mułowomurszowa odm. silnie zmurszała Mgy3 – gytiowomurszowa odm. silnie zmurszała | MŁw – mułowa właściwa odm.słabo zabagniona MŁt – torfowomułowa odm. średnio zabagniona MŁgy – gytiowa odm. słabo zabagniona Mmł – mułowomurszowa odm. średnio zmurszała Mgy – gytiowomurszowa odm. średnio zmurszała MRm – mineralnomurszowa Mn - namurszowa Gm – gruntowoglejowa murszowa Gmł – gruntowoglejowa mułowa MDp – mada rzeczna próchniczna | MŁw – mułowa właściwa odm.średniozabagniona MŁt – torfowo-mułowa odm. silnie zabagniona Mn - namurszowa MRm – mineralnomurszowa MŁgy – gytiowa |
| Wariant uwilgotnienia | OlJ0 | OlJ1 | OlJ2 | OlJ3 |
Runo jest bardzo bujnie rozwinięte, tworząc niekiedy piętra (jak w przypadku wilgotnego lasu łęgowego). Rzadko spotyka się tu wysokie turzyce tak charakterystyczne dla olsów. Nie ma również prawie wcale mchów, za to często spotyka się rośliny pnące - chmiel i bluszczyk kurdybanek. Brak jest też kęp korzeniowych, w związku z czym roślinność nie ma również kępkowej struktury typowej dla olsu.
Gatunki runa różnicujące OIJ od Ol
- Humulus lupulus - chmiel zwyczajny,
- Chrysosplenium alternifolium - śledzienica skrętolistna,
- Valenana officinalis - kozłek lekarski.
Gatunki runa różnicujące OIJ i Ol od Lw
- Filipendula ulmaria - wiązówka błotna,
- Solarium dulcamara - psianka słodkogórz,
- Caltha palustris - knieć błotna
- Cirsium oleraceum - ostrożeń warzywny,
- Scutellaria galerculata - tarczyca pospolita,
- Lycopus europaeus - karbieniec pospolity,
- Cardamine amara - rzeżucha gorzka.
Gatunki częste
- Urtica dioica - pokrzywa zwyczajna,
- Stachys silvatica - czyściec leśny,
- Impatiens noli-tangere - niecierpek pospolity,
- Circaea lutetina - czartawa błotna,
- Geum urbanum - kuklik pospolity,
- Mercurialis perennis - szczyr trwały,
- Festuca gigantea - kostrzewa olbrzymia,
- Geranium Robertianum - bodziszek cuchnący,
- Glechoma hederacea - bluszczyk kurdybanek,
- Galeobdolon luteum - gajowiec żółty.
Drzewostan
Gatunki główne: jesion I bonitacji, olsza czarna I bonitacji.
Gatunki domieszkowe: wiąz, brzoza omszona.
Gatunki podszytowe: kruszyna, leszczyna, bez czarny, porzeczka czarna, czeremcha.
Ols jesionowy odznacza się silnym zwarciem oraz zmieszaniem jednostkowym i kępowym. Z ogólnego tła wydzielają się grupy i małe drzewostany jesionowe.
Warstwa krzewiasta rozwinięta silnie, w lukach z charakterystycznym występowaniem chmielu, pnącego się po pniach i gałęziach drzew.
Runo zielne, wysokie i bujne z pokrzywą jako elementem przewodnim. Brakuje tutaj pospolitych w olsie wysokich turzyc i mchów.
Zdegradowane olsy jesionowe przechodzą w drzewostany osikowo-olszowe, odroślowe, jednogatunkowe olszyny, drzewostany brzozowe lub pobagienne łąki z kępami krzaczastej odroślowej olszy.