Elaeagnus angustifolia L. — oliwnik wąskolistny

Wysoki krzew lub drzewo wysokości do 10 m, o gałęziach ciernistych; młode pędy srebrzyste. Kora na starszych pniach włóknista, podłużnie spękana,ciemna.

Pąki drobne, jajowate, pokryte wieloma łuskami. Liście długości 4—8 cm, podłużnie lancetowate. Młode liście obustronnie srebrzyste; starsze na stronie górnej matowozielone, na dolnej gęsto pokryte srebrzystymi, gwiaździstymi włoskami.

Kwiaty bezpłatkowe, obupłciowe, wewnątrz żółte, na zewnątrz srebrzyste, silnie pachnące, zebrane po 1—3 w dolnych częściach gałązek; kwitnie w maju i czerwcu. Owoce pestkowce, długości około 1 cm, elipsoidalne, gęsto pokryte srebrzystymi, tarczkowatymi włoskami, z suchym miąższem, dojrzewają w sierpniu i wrześniu.

Drewno pierścieniowonaczyniowe, szerokosłoiste, twarde i ciężkie, z jasnożółtym, wąskim bielem i żółtobrązową twardzielą. Liście i kora zawierają garbniki.

Oliwnik wąskolistny pochodzi z południowej Europy i Azji. Jest gatunkiem często uprawianym w parkach ze względu na liście (podobne nieco do wierzby), szersze i bardziej srebrzyste na dolnej stronie niż u rokitnika.

W okresie kwitnienia wydziela silny zapach i jest odwiedzany przez pszczoły. Roślina miododajna, dostarczająca aromatycznego miodu barwy bursztynowej. Oliwnik rośnie szybko i tworzy zwykle drzewa z pochyłym pniem i szeroką, rozłożystą koroną; wymaga dużo miejsca. Podobnie jak inne gatunki z tej rodziny, ma niewielkie wymagania glebowe. Dobrze rośnie na glebach piaszczystych, jest wytrzymały na suszę i dobrze znosi zasolenie gleby. Wybitnie światłożądny, odporny na gazy i dymy, utrzymuje się tam, gdzie inne gatunki drzew giną.