Mineralizacja — proces rozkładu substancji organicznych na związki nieorganiczne (mineralne), takie jak: CO2, H20, NH3, azotany, fosforany, siarczany itp., z jednoczesnym uwolnieniem energii.

Mineralizacja przebiega głównie dzięki działalności drobnoustrojów i umożliwia wielokrotne wykorzystywanie przez rośliny mineralnych składników pokarmowych, pochodzących ze szczątków obumarłych organizmów. Szybkość rozkładu uzależniona jest od składu chemicznego wyjściowych substancji organicznych. Zawartość np. ligniny w tkankach roślinnych przedłuża proces mineralizacji, natomiast obecność związków azotu, fosforu, potasu i innych składników wzmagających aktywność biologiczną gleb przyspiesza mineralizację.

Odpowiednio do stabilności najważniejszych organicznych substancji wyjściowych szybkość rozkładu tkanek poszczególnych grup roślin będzie malała w następującej kolejności: rośliny motylkowe — trawy — zioła — krzewy liściaste — drzewa liściaste — drzewa szpilkowe — wrzosy i inne.

Gleby leśne różnią się od innych przede wszystkim obecnością ściółki leśnej, próchnicy nadkładowej i korzeni roślin drzewiastych oraz składem zgrupowań organizmów glebowych.