Metody selekcji stosowane w trzebieży

W selekcji wyróżnia się dwie podstawowe metody: selekcję indywidualną oraz selekcję masową. Trzebieży, mimo że ocenia się w niej poszczególne drzewa, nie zalicza się do selekcji indywidualnej przede wszystkim dlatego, że nie łączy się ze sprawdzaniem genotypu (Rhomeder, Schönbach, 1959). Natomiast w cięciach pielęgnacyjnych wyróżnia się dwie odrębne metody: metodę selekcji pozytywnej i metodę selekcji negatywnej.

Różnice między obu metodami polegają na sposobie postępowania, uzależnionym od stosunku liczby osobników wyłączonych do pozostawianych. Jeżeli w drzewostanie przeważają liczbowo drzewa wadliwe, podlegające usunięciu, wtedy stosuje się metodę pozytywną. W przeciwnym wypadku, gdy więcej jest drzew o pożądanych cechach, właściwa jest metoda negatywna. W istocie obie te metody selekcji stosowane przy trzebieży prowadzą do jednego i tego samego celu: poprawy drzewostanu pod względem jakości i wartości produkowanej masy drzewnej oraz wzmożenia naturalnej odporności, a różnice zachodzą jedynie w sposobie dokonywania doboru. W selekcji pozytywnej uwaga wykonawcy trzebieży jest zwrócona na najlepsze drzewa, które się popiera, podczas gdy w selekcji negatywnej wyszukuje się przede wszystkim osobniki wadliwe, które się usuwa.

m/metody-selekcji-stosowane-w-trzebiezy.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)