Liście młodociane są pierwszymi liśćmi wyrastającymi po liścieniach z pąka zarodkowego.
Często różnią się one od liści typowych kształtem lub nawet ułożeniem na pędach. Wiązy mają liście ułożone skrętolegle, ale na ich siewkach liście młodociane są zwykle nakrzyżległe. U roślin o liściach złożonych liście młodociane są często pojedyncze, np. u jesionu (Fraxinus), a u roślin o liściach wrębnych lub klapowanych — prawie całobrzegie, np. u klonu pospolitego (Acer platanoides) i dębu (Quercus).
Siewki sosny mają liście młodociane (igły) ułożone pojedynczo na pędzie, a żywotniki, cyprysiki i jałowce, u których dojrzałe liście są łuskowate — na siewkach zawsze są w postaci igieł. U siewek modrzewi igły utrzymują się przez zimę, gdy tymczasem u dorosłych drzew opadają.
U niektórych roślin występujące na różnych wysokościach łodygi liście różnią się między sobą kształtem. Przykładem tego może być bluszcz (Hedera), którego pędy płożące się po ziemi są zwykle płonne i mają liście klapowane, natomiast pędy wspinające się po podporze, na których powstają organy generatywne, mają liście jajowate. Zjawisko to nazywamy różnopostaciowością liści — heterofilią. Inne rośliny mają liście o różnym kształcie w obrębie tej samej strefy pędu po obydwu jego stronach; dzięki temu pęd ma budowę grzbietobrzuszną. Zjawisko to określamy jako anizofilię. Z anizofilią wiąże się często asymetria liści.