Łupanie drewna jest operacją polegającą na dzieleniu drewna równolegle do przebiegu włókien przez wbijanie siekier lub klinów w płaszczyznę boczną drewna. Podobną w skutkach czynnością jest kłucie postępujące od czół.

Łupanie drewna wykonywane jest w lasach coraz rzadziej, z kłuciem mamy do czynienia sporadycznie (np. przy wyrobie gontów). Pracę wykonuje się dotychczas ręcznie za pomocą ciężkich siekier, młotów i klinów, najlepiej stalowych. Ostrza stosowanych narzędzi wbija się zawsze w obwód drewna (nigdy w wykonane przełupy). Przy jednej sztuce łupanego drewna może stać tylko jeden robotnik. Stosowanie techniki łupania polegającej na przemiennym wbijaniu siekier w jedną powstającą szparę przez dwóch robotników stojących naprzeciw siebie jest zabronione. Częstym błędem powtarzającym się przy łupaniu jest pobijanie stalowych klinów obuchem siekiery.

Duża uciążliwość łupania powodowała poszukiwania zmechanizowania tej pracy. Opracowano wiele maszyn (łuparka) znacznie ułatwiających dzielenie drewna. Dość ograniczone potrzeby łupania drewna nie wpłynęły na szersze ich upowszechnienie w praktyce leśnej.

Źródło: Laurow Z. „Pozyskiwanie drewna” Warszawa 1999