Łęg wiązowo jesionowy — Ficario-Ulmetum campestris KNAPP. 1942

W dobrze wykształconym łęgu wiązowo-jesionowym warstwa drzew jest wyraźnie zróżnicowana.

Dąb szypułkowy (Quercus robur) i jesion (Fraxinus excelsior) stanowią w niej piętro wyższe. Piętro niższe tworzą wiązy (Ulmus minor i U. laevis) oraz w domieszce olsza czarna (Alnus glutinosa), grab, wiąz górski, klon polny i jabłoń dzika, a także pojedynczo topola biała.

Warstwa krzewów jest bogata w gatunki: leszczyna (Corylus avellana), czeremcha pospolita (Padus avium), bez czarny (Sambucus nigra); znamienny jest udział jeżyny popielicy (Rubus caesius) i derenia świdwy (Cornus sanguinea).

Runo bardzo bogate, złożone z eutroficznych bylin dwuliściennych, wśród których występuje dużo geofitów wiosennych, np. kokorycz pełna (Corydalis solida), kokorycz pusta (C. cava), złoć żółta (Gagea lutea), zawilec gajowy (Anemone nemorosa), zawilec żółty (A. ranunculoides). Tworzą one charakterystyczny aspekt wiosenny.

Występuje tu również duża liczba roślin należących do rzędu Fagetalia, takich jak: piżmaczek wiosenny (Adoxa moschatellina), czartawa pośrednia (Circaea intermedia), prosownica rozpierzchła (Milium effusum), silnie nawiązujących do grądów. Gatunkiem charakterystycznym jest wiąz polny (Ulmus minor).

Łęg wiązowo-jesionowy występuje na bardzo żyznych siedliskach, głównie na madach w dolinach wielkich rzek, zajmując miejsce między Salici-Populetum a położonymi wyżej lasami grądowymi oraz na czarnych ziemiach w rozległych zagłębieniach w dolinach mniejszych rzek i cieków. Ficario-Ulmetum jest zespołem nizinnym.

Ficario-Ulmetum campestris jest zbiorowiskiem wybitnie eutroficznym, stąd jego siedliska są przeważnie odlesione i zajęte pod uprawy rolno-ogrodnicze, dlatego zachował się tylko w nielicznych fragmentach i naturalne jego płaty powinny być objęte ochroną.