Kwiaty wiatropylne odznaczają się zwykle bardzo prostą budową: mają okwiat zredukowany lub są bezokwiatowe, drobne. Kwiaty pręcikowe są u nich zwykle zebrane w zwisających, kołyszących się kotkach (baziach) i wytwarzają bardzo duże ilości drobnego, suchego pyłku. Znamiona kwiatów słupkowych są zwykle duże, przystosowane do zatrzymywania ziarn pyłku, np. u topól (Populus), leszczyn (Corylus), orzechów (Juglans) i dębów (Quercus).