Kwiaty owadopylne

Kwiaty owadopylne są zwykle okazałe, mają barwną koronę i różnego rodzaju gruczoły miodnikowe; wydzielają również olejki eteryczne. Barwa płatków i zapach kwiatów zwabiają liczne owady, które szukając pożywienia w postaci nektaru wydzielanego przez miodniki lub pyłku zawierającego substancje odżywcze — nieświadomie zapylają kwiaty.

Jeżeli kwiat zostanie zapylony pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu, zapylenie nazywamy krzyżowym, a zdolność do tego rodzaju zapylenia nazywamy obcopylnością (allogamią). Gatunki roślin mających kwiaty obcopylne nie wykształcają owoców i nasion przy zapyleniu własnym pyłkiem; wymagają zapylenia krzyżowego, w przeciwnym razie pozostają bezpłodne.

Jeśli natomiast kwiat ulega zapyleniu własnym pyłkiem, mówimy o samozapyleniu, a właściwość tę określamy mianem samopylności (autogamii). Kwiaty samopylne wytwarzają owoce i nasiona przy zapyleniu własnym pyłkiem. W tym wypadku samopylność prowadzi do samozapłodnienia. Stosunkowo niewiele jest gatunków roślin samopylnych; samozapylenie zaś u gatunków obcopylnych prowadzi do powstania nasion słabo lub zupełnie nie kiełkujących, albo zgoła nie powoduje do procesów zapłodnienia. Dlatego u większości roślin spotyka się wiele przystosowań zapobiegających samozapyleniu. Do właściwości zapobiegających samozapyleniu u roślin wiatropylnych należy zaliczyć przede wszystkim rozdzielnopłciowość kwiatów, a zwłaszcza dwupienność.

U roślin owadopylnych samozapylenie jest utrudnione dzięki występowaniu zjawiska przedprątności, przedsłupności i różnosłupkowości.

k/kwiaty-owadopylne.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)